...به مهتابی که بر گورستان می تابید


پائیزصحرا

به توفکرمی کنم...صبح می شود

      یک شهرگورستان صفت پژمرده خاموش

لبخند محزون زنی دهساله بود این

ازگوشه چادرسیاه دیدیم ای ماه

اری زنی دهساله بشنو تا بگویم

این قصه کوتاه است ودردالودوجانکاه

دهساله بوداین زن که بامادرش امد

ازیک ده گیلان به سودای زیارت

ان مادرک ناگاه مردودخترک ماند

واینک شده سرمایه کسب وتجارت

           نفرین براین بیدادای مهتاب نفرین

اینجا ززندگی فروغی نیست الا

درخشم ان زنجیریان خردوخسته

خشمی که چون فریادهاشان گشته کمرنگ

بامشت دشمن درگلوهاشان شکسته

اینجاچرا می تابی ای مهتاب برگرد

این کهنه گورستان غمگین دیدنی نیست

جنبیدن خلقی که خشنودندوخرسند

دردام یک زنجیرزرین دیدنی نیست

           می خندی اما گریه دارد حال این شهر

زینجا سرودزندگی بیرون تراود

همراه گرددبابسی نجوای لبها

بالرزش دلهای ناراضی هماهنگ

اهسته لغزد برسکوت نیمه شبها

          اینست تنهاپرتو امیدفردا

ای پرتو محبوس تاریکی غلیظست

مه نیست ان مشعل که مان روشن کندراه

من تشنه صبحم که دنیائی شودغرق

درروشنی های زلال مشربش اه

             زین مرگ تلخ وسرخ جانم برلب امد...      م-اخوان ثالث/شهریور1331


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

+نوشته شده در سه شنبه 11 دی 1389برچسب:,ساعت12:31توسط پانیامه | |